#สุนัขเห็นกันคนพาลเห็นคนดี#
๕๕.
สุนโข สุนขํ ทิสฺวา, ทนฺตํ ทสฺเสติ หึสิตุํ,
ทุชฺชโน สุชนํ ทิสฺวา, โรสยํ หึสมิจฺฉติ ฯ
„สุนัขเห็นสุนัข ย่อมแสยะฟันเพื่อจะกัดกัน
คนพาลเห็นคนดี ย่อมอาฆาต อยากรังแก“.
(#โลกนีติ หมวดคนดี คาถาที่ ๕๕, #ธัมมนีติ ๑๓๗, #กวิทัปปณีติ ๑๘๘)
……………….
ศัพท์น่ารู้ :
คาถานี้แบ่งเป็นสองประโยค คือ
๑) สุนโข สุนขํ ทิสฺวา, ทนฺตํ ทสฺเสติ หึสิตุํ,
(แปลว่า: สุนโข อ. สุนัข ทิสฺวา เห็นแล้ว สุนขํ ซึ่งสุนัข
ทสฺเสติ ย่อมแสดง ทนฺตํ ซึ่งฟัน หึสิตุํ เพื่ออันเบียดเบียน.)
(แปลว่า: สุนโข อ. สุนัข ทิสฺวา เห็นแล้ว สุนขํ ซึ่งสุนัข
ทสฺเสติ ย่อมแสดง ทนฺตํ ซึ่งฟัน หึสิตุํ เพื่ออันเบียดเบียน.)
#สุนโข (สุนัข, หมา) สุนข+สิ
#สุนขํ (ซึ่งสุนัข) สุนข+อํ
#ทิสฺวา (เห็นแล้ว) ทิส+อ+ตฺวา+สิ
#ทนฺตํ (ซึ้งฟัน) ทนฺต+อํ
#ทสฺเสติ (ย่อมแสดง, เห็น, ปรากฏ) √ทิส+เณ+ติ ภูวาทิ. เหตุกัตตุ.
แปลง ทิส เป็น ทสฺส ได้บ้าง ด้วยสูตรว่า ทิสฺส ปสฺส-ทิสฺส-ทกฺขา วา. (รู ๔๘๓)
แปลง ทิส เป็น ทสฺส ได้บ้าง ด้วยสูตรว่า ทิสฺส ปสฺส-ทิสฺส-ทกฺขา วา. (รู ๔๘๓)
#หึสิตุํ (เพื่ออันเบียดเบียน, ข่มแหง, รังแก) หึส+อ+อิ+ตุํ > หึสิตุํ+สิ ลบ สิ.
๒) ทุชฺชโน สุชนํ ทิสฺวา, โรสยํ หึสมิจฺฉติ
(แปลว่า: ทุชฺชโน อ. คนพาล ทิสฺวา เห็นแล้ว สุชนํ ซึ่งคนดี โรสยํ เกรี้ยวกราดอยู่
อิจฺฉติ ย่อมต้องการ หึสํ ซึ่งการเบียดเบียน.)
(แปลว่า: ทุชฺชโน อ. คนพาล ทิสฺวา เห็นแล้ว สุชนํ ซึ่งคนดี โรสยํ เกรี้ยวกราดอยู่
อิจฺฉติ ย่อมต้องการ หึสํ ซึ่งการเบียดเบียน.)
#ทุชฺชโน (คนพาล, ทุรชน) ทุชฺชน+สิ
#สุชนํ (ซื่งคนดี, สุชน) สุชน+อํ
#ทิสฺวา (เห็นแล้ว) √ทิส+อ+ตฺวา > ทิสฺวา+สิ
#โรสยํ (โกรธ, อาฆาต, มาดร้าย, เกรี้ยวกราด, ขึงขัง, สยะแสยง) √รุส+ณย+อนฺต > โรสยนฺต+สิ
#หึสมิจฺฉติ ตัดบทเป็น หึสํ+อิจฺฉติ (อยากเบียดเบียน, ต้องการรังแก),
#หึสํ (ซึ่งการรังแก, เบียดเบียน) หึสา+อํ,
อิจฺฉติ (ปรารถนา, ต้องการ, อยาก, ชอบ) √อิสุ+อ+ติ ภูวาทิ. กัตตุ.
แปลงอักษรที่สุดธาตุเป็น จฺฉ ได้บ้าง ด้วยสูตรว่า อิสุยมูนมนฺโต จฺโฉ วา. (รู ๔๗๖)
แปลงอักษรที่สุดธาตุเป็น จฺฉ ได้บ้าง ด้วยสูตรว่า อิสุยมูนมนฺโต จฺโฉ วา. (รู ๔๗๖)
ในปทรูปสิทธิ แสดงชื่อสุนัขไว้ ๘ ศัพท์ คือ :
สุนโข, สโณ, สฺวาโน, สุวาโน, สุโน สุโณ, สา, สาโน. ทั้งหมดเป็นปุงลิงค์
สุนโข, สโณ, สฺวาโน, สุวาโน, สุโน สุโณ, สา, สาโน. ทั้งหมดเป็นปุงลิงค์
ส่วนในสัททนีติ ธาตุมาลาท่านแสดงรูปวิเคราะห์ไว้ ว่า
โสโณติ สุนโข, โส หิ สามิกสฺส วจนํ สุณาตีติ โสโณติ วุจฺจติ.
(แปลว่า: สัตว์ใดย่อมฟัง เหตุนั้น สัตว์นั้น ชื่อว่า สุนัข,
จริงอยู่ สุนัขนั้น เขาเรียกว่า โสณ เพราะอรรถว่า เป็นสัตว์ที่ฟังคำของเจ้าของ.)
จริงอยู่ สุนัขนั้น เขาเรียกว่า โสณ เพราะอรรถว่า เป็นสัตว์ที่ฟังคำของเจ้าของ.)
……………….
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen