#ศิลป์และทรัพย์ที่ไร้ประโยชน์#
๑๓.
โปตฺถเกสุ ยํ สิปฺปํ, ปรหตฺเถสุ ยํ ธนํ,
ยทา กิจฺเจ สมุปฺปนฺเน, น ตํ สิปฺปํ น ตํ ธนํ ฯ
„มีความรู้แต่อยู่ในตำรา,
มีทรัพย์แต่ฝากไว้กับผู้อื่น,
ยามมีธุระจำเป็นเกิดขึ้น,
ความรู้และทรัพย์นั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้.“
(#โลกนีติ หมวดบัณฑิต คาถาที่ ๑๒, #ธัมมนีติ ๓๗๔, #กวิทัปปณนีติ ๘๔)
……………….
ศัพท์น่ารู้ :
#โปตฺถเกสุ (ใน-หนังสือ, ตำรา, ผ้าเปลือกไม้ ท.) โปตฺถก+สุ
#จ (ด้วย, และ) นิบาต
#ยํ (ใด) ย+สิ สัพพนาม
#สิปฺปํ (ศิลปะ, ความรู้) สิปฺป+สิ นป.
#ปรหตฺเถสุ (ในมือคนอื่น ท., ฝากไว้กับคนอื่น) ปร+หตฺถ > ปรหตฺถ+สุ ป.
#ธนํ (ทรัพย์, เงินทอง) ธน+สิ นป.
#ยทา (ในกาลใด), ในโลกนีติและกวิทัปปณนีติ เป็น ยถากิจฺเจ
#อิจฺเฉ (เมื่อความต้องการ) อิจฺฉ+สฺมึ
#สมุปฺปนฺเน (เกิดขึ้นพร้อมแล้ว, เกิดขึ้นแล้ว) สํ+อุ+√ปท+ต > สมุปฺปนฺน+สฺมึ
#น ตํ สิปฺปํ (ศิลปะนั้น มีอยู่ หามิได้, ไม่ใช่ศิลปะ, ไม่จัดว่าเป็นศิลปะ, -ไม่เป็นประโยชน์)
#น ตํ ธนํ (ทรัพย์นั้น มีอยู่ หามิได้, ไม่ใช่ทรัพย์, ไม่จัดว่าเป็นทรัพย์, -ไม่เป็นประโยชน์)
……………….
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen